افکارنیوز- حضرت امير المؤمنين عليه السّلام در بيست و يكم ماه رمضان سال چهلم از هجرت در اثر ضربت ابن ملجم مرادى به شهادت رسيد، در شب نوزدهم رمضان هنگامى كه آن بزرگوار قصد اداء نماز صبح را داشتند و مردم را براى نماز دعوت ميكردند در مسجد بزرگ كوفه توسط آن شقى روسياه ضربت خوردند.

عبد الرحمن بن ملجم مرادى از آغاز شب در مسجد كوفه انتظار امير المؤمنين عليه السّلام را مي كشيد و با شمشير زهر آلود خود در گوشه مسجد مخفى شده بود، پس از اينكه علي عليه السّلام مجروح شدند و فرق مباركش شكافته شد و بدنش مسموم گرديد تا شب بيست و يكم بسر بردند و در ثلث آخر شب بيست و يك جهان را وداع گفتند، علي عليه السّلام قبل از اين قضيه مردم را از وقوع آن اطلاع ميداد.

در روايات وارد شده است چون ماه رمضان درآمد امير المؤمنين عليه السّلام هر شبى را در نزد يكى از فرزندان و خويشاوندان بسر مي برد، و هنگام صرف غذا بيش از سه لقمه ميل نمي فرمود خدمت آن جناب عرض كردند: چرا غذا بيشتر ميل نمي فرمائيد؟
فرمودند: ميل دارم هنگام رسيدن امر پروردگار كه در همين يكى دو شب خواهد آمد، جوفم (شکمم)از غذا خالى باشد، و امير المؤمنين عليه السّلام در همين شبى كه اين سخنان را مي فرمودند مورد اصابت شمشير ابن ملجم واقع شدند.

اصبغ بن نباته گويد: امير المؤمنين در ماه رمضانى كه به شهادت رسيد براى ما خطبه خواند و فرمود: اينك ماه رمضان كه اول سال و بزرگ همه ماهها است فرا رسيده و شما در اين سال همگان در يك صف حج خانه خدا را بجا خواهيد آورد، نشانه اين مطلب اين است كه من در آن هنگام در ميان شما نخواهم بود، اصبغ گويد: امير المؤمنين عليه السّلام در اين هنگام از مرگ خود اطلاع مي داد و حال اينكه ما از جريان قضيه بى ‏خبر بوديم.